امروز روز خوبي بود اما به قول يه عزيزي،يه كم شلوغ بودم.اما خب كارام بهتر از روزاي قبل پيش رفت.صبح آرايشگاه رفتم و عصر هم بخشي از خريدامو انجام دادم.مصيبتي داشتم با خريد كفش.بروجرد فقط دو سه تا مغازه هستن كه كفشاي اسپورتشون يه كم خوبن،يا بهتره بگم قابل تحمل اند.اما امسال همونا هم هيچ كفشي نداشتن كه من خوشم بياد تا اينكه مجبور شدم يكي از همونا رو انتخاب كنم.

بعد از خريد كفش واسه خودم و بليط اتوبوس واسه آبجي كوچيكه،رفتم پيش يكي از آشناها تا در مورد بازار كار رشته م (برق) چندتا سوال بپرسم.اينكه الآن بازار كار كدوم گرايش خوبه؟پايه حقوق چقدره؟آيا اين مزخرفاتي كه دوره ي ليسانس تو دانشگاه ميخونيم به دردمون ميخوره يا نه و....همونطور كه حدس ميزدم،درساي مزخرف دانشگاه تاثيرشون تو شغل آينده كمتر از ده درصده.به هرحال صحبت با حسين يه كم به من انرژي داد وتا حدي متوجه شدم كه بايد دنبال چي باشم.

يكي دو شب پيش سري به وبلاگ "عاشقانه"‌ زدم.از يه شعري خيلي خوشم اومد كه اينجا ميذارم.من معمولا ً وقتي از شعري خوشم مياد كه به مفهمومش اعتقاد قلبي داشته باشم يا يه جورايي خودم احساسش كرده باشم:

به خدا عشق به رسوا شدنش می ارزد

و به مجنون و به لیلا شدنش می ارزد

دفتر قلب مرا وا كن و نامی بنویس

سند عشق به امضا شدنش می ارزد

گرچه من تجربه‌ای از نرسیدن‌هایم

كوشش رود به دریا شدنش می ارزد

كیستم ؟ … باز همان آتش سردی كه هنوز

حتم دارد كه به احیا شدنش می ارزد

با دو دست تو فرو ریختنِ دم به دمم

به همان لحظه‌ی بر پا شدنش می ارزد

دل من در سبدی ـ عشق ـ به نیل تو سپرد

نگهش دار، به موسی شدنش می ارزد

سال‌ها گرچه كه در پیله بماند غزلم

صبر این كرم به زیبا شدنش می ارزد

سروده ي علي اصغر داوري

شب خوش...